Dames en Heren,
Het is voor mij een eer om hier te staan en een paar woorden tot u te richten. Deze herdenking heeft voor mij altijd twee kanten.
Als eerste het verdriet wat ik voel als ik denk aan wat mijn ouders hebben moeten doorstaan in de oorlog maar ook nog vele jaren daarna in de Bersiap tijd maar toch ook nog lang in Nederland waar het voor velen moeilijk wennen was.
Ten tweede ook het respect voor mijn ouders die in deze moeilijke periode toch vijf kinderen wisten op te voeden en hen de basis gaven voor een goede toekomst.
Ik denk terug aan al degenen die net als mijn vader jarenlang de hele oorlog als krijgsgevangene in Japan en Birma dwangarbeid moesten verrichten terwijl hun moeders, vrouwen en kinderen opgesloten waren in concentratiekampen of met hun kinderen rondzwierven als buitenkampers.
Ik denk ook terug aan de angsten die zij hebben gehad toen ze nog niet veilig waren in de Bersiap periode en vaak weer moesten vluchten. Ik denk ook terug aan de ontvangst in Nederland waar vooral de overheid weinig compassie toonde.
Toch zijn mijn ouders en hun generatie er in geslaagd hun kinderen zonder angsten en succesvol op te laten groeien. Zij hebben niet toegelaten dat de daders van het leed dat hun is aangedaan hun hele leven zou verwoesten door haat en angst. Integendeel , zij lieten zien hoe je overeind kon blijven en veel liefde kon geven.
De vraag van kleinkinderen “hoe komt het eigenlijk dat jullie in Nederland zijn gaan wonen “ is vaak moeilijk begrijpelijk te beantwoorden. Op school leren ze er niets over. De leraren weten er ook meestal niets van. De actualiteit van oorlogen en geweld elders op de wereld wordt als belangrijker gezien.
Ik heb mij voorgenomen niet de nadruk te leggen op het lijden maar vooral op de kracht die mijn ouders hadden om uit te komen boven het lijden. Ik hoop dat mijn kleinkinderen nooit in zulk lijden terecht zullen komen, maar ik kan het ook niet voorkomen. Wel kan ik misschien een bijdrage leveren in het vinden van kracht om overeind te blijven.
Herinneren en herdenken blijft hierbij belangrijk maar de manier waarop zullen ze zelf moeten invullen. Vandaag doet we het nog op onze manier met verdriet, blijdschap en respect.
Dankuwel.
© 2021 Regionale Herdenking Nederlands-Indië Gooi- & Vechtstreek
Noorderbegraafplaats Laan 1940–1945 nr. 2 te Hilversum
